วันพุธที่ 23 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

Natural Approach (NA)

          Stephen Krashen and Tracy Terrell developed the Natural Approach in the early eighties (Krashen and Terrell, 1983), based on Krashen's theories about second language acquisition.  The approach shared a lot in common with Asher's Total Physical Response method in terms of advocating the need for a silent phase, waiting for spoken production to "emerge" of its own accord, and emphasizing the need to make learners as relaxed as possible during the learning process.  Some important underlying principles are that there should be a lot of language "acquisition" as opposed to language "processing", and there needs to be a considerable amount of comprehensible input from the teacher.  Meaning is considered as the essence of language and vocabulary (not grammar) is the heart of language.

          As part of the Natural Approach, students listen to the teacher using the target language communicatively from the very beginning.  It has certain similarities with the much earlier Direct Method, with the important exception that students are allowed to use their native language alongside the target language as part of the language learning process.  In early stages, students are not corrected during oral production, as the teacher is focusing on meaning rather than form (unless the error is so drastic that it actually hinders meaning).

        Communicative activities prevail throughout a language course employing the Natural Approach, focusing on a wide range of activities including games, roleplays, dialogs, group work and discussions.  There are three generic stages identified in the approach: (1) Preproduction - developing listening skills; (2) Early Production - students struggle with the language and make many errors which are corrected based on content and not structure; (3) Extending Production - promoting fluency through a variety of more challenging activities.

        Krashen's theories and the Natural approach have received plenty of criticism, particularly orientated around the recommendation of a silent period that is terminated when students feel ready to emerge into oral production, and the idea of comprehensible input. Critics point out that students will "emerge" at different times (or perhaps not at all!) and it is hard to determine which forms of language input will be "comprehensible" to the students. These factors can create a classroom that is essentially very difficult to manage unless the teacher is highly skilled. Still, this was the first attempt at creating an expansive and overall "approach" rather than a specific "method", and the Natural Approach led naturally into the generally accepted norm for effective language teaching: Communicative Language Teaching.  

เขียนโดย ที่ ไม่มีความคิดเห็น:

Culture

          Generally culture can be divided into two categories. Firstly it is so called achievement culture, also referred to as ‘big C’ culture, and secondly it is behaviour, or ‘small c’ culture. The former emphasizes the elements of the culture of the communities where the language studied is spoken, such as geography, history, literature, art, music and institutions. The latter became “culturally-induced beliefs and perceptions, especially as expressed through language, but also through cultural behaviours that affect acceptability in the host community” (Stempleski, Tomalin 1993: 6-7). In other words, behaviour culture deals with body language, clothes, food, humour, table manners, superstitions, proverbs and sayings, etc. It seems impossible to say which culture, whether ‘big C’ or ‘small c‘, is more important for the learners of the language. It goes without saying that both are essential, and they ought to be treated equally. At the same time they have to be integrated into as many language lessons as possible. 

Teaching culture
        According to Stempleski and Tomalin, the following “seven goals of cultural instruction” are suggested:
1.      To help students to develop an understanding of the fact that all people exhibit culturally-conditioned behaviours.

2.      To help students to develop an understanding that social variables such as age, sex, social class, and place of residence influence the ways in which people speak and behave. 

3.      To help students to become more aware of conventional behaviour in common situations in the target culture. 

4.      To help students to increase their awareness of the cultural connotations of words and phrases in the target language.

5.      To help students to develop the ability to evaluate and refine generalizations about the target culture, in terms of supporting evidence.

6.      To help students to develop the necessary skills to locate and organize information about the target culture.

7.      To stimulate students´ intellectual curiosity about the target culture, and to encourage empathy towards its people.
เขียนโดย ที่ ไม่มีความคิดเห็น:

Social Service

เขียนโดย ที่ ไม่มีความคิดเห็น:

วันอาทิตย์ที่ 20 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

Song



Song for children


 

เขียนโดย ที่ ไม่มีความคิดเห็น:

Social Service

Social Service ที่วัดป่าดอนหนาด






Social Service ที่โรงเรียนบ้านส้มโอง




เขียนโดย ที่ ไม่มีความคิดเห็น:

Christmas and Halloween

เขียนโดย ที่ ไม่มีความคิดเห็น:

English Camp

เขียนโดย ที่ ไม่มีความคิดเห็น:

Computer-assisted language learning (CALL)

             
            Computer-assisted language learning (CALL) is a form of computer-based assisted learning which carries two important features: bidirectional learning and individualized learning. It is not a method. CALL materials are tools for learning. The focus of CALL is learning, and not teaching. CALL materials are used in teaching to facilitate the language learning process. It is a student-centered accelerated learning material, which promotes self-paced accelerated learning.
 
Advantages of CALL
  
       Motivation: using a variety of multimedia components in one program or course has been shown to increase student interest and motivation. One quantifiable benefit to increased motivation is that students tend to spend more time on tasks when on the computer. More time is frequently cited as a factor in achievement
      Adapting learning to the student: Students tend to prefer exercises where they have control over content, such as branching stories, adventures, puzzles or logic problems. With these, the computer has the role of providing attractive context for the use of language rather than directly providing the language the student needs.
       Authenticity: “Authenticity” in language learning means the opportunity to interact in one or more of the four skills (reading, writing, listening, speaking) by using or producing texts meant for an audience in the target language, not the classroom.
       Critical thinking skills: Use of computer technology in classrooms is generally reported to improve self-concept and mastery of basic skills, more student-centered learning and engagement in the learning process, more active processing resulting in higher-order thinking skills and better recall, gain confidence in directing their own learning. 

ตัวอย่าง CALL

Unit: Occupation   Topic: Future Career   M.4 

 Unit: Science and Technology   Topic: Solar System  M.2



VDO สาธิตการสอน CALL

Unit: Science and Technology  Topic: Solar System  M.2









Game


http://www.kidsastronomy.com/fun/quiz.swf
 
 

Song



เขียนโดย ที่ ไม่มีความคิดเห็น:

Content and language integrated learning (CLIL)

            Content and Language Integrated Learning (CLIL) involves teaching a curricular subject through the medium of a language other than that normally used. The subject can be entirely unrelated to language learning, such as history lessons being taught in English in a school in Spain. CLIL is taking place and has been found to be effective in all sectors of education from primary through to adult and higher education. Its success has been growing over the past 10 years and continues to do so.

                Teachers working with CLIL are specialists in their own discipline rather than traditional language teachers. They are usually fluent speakers of the target language, bilingual or native speakers. In many institutions language teachers work in partnership with other departments to offer CLIL in various subjects. The key issue is that the learner is gaining new knowledge about the 'non-language' subject while encountering, using and learning the foreign language. The methodologies and approaches used are often linked to the subject area with the content leading the activities.

    ตัวอย่างการสอน CLIL    

Color Changing Milk
 

Magic Color Milk

Top Secret Invisible Ink


     VDO สาธิตการสอน CLIL    

Color Changing Milk
(วิทยาศาสตร์ + ภาษอังกฤษ)




เขียนโดย ที่ ไม่มีความคิดเห็น:

Theory of multiple intelligences (M.I.)


       
        Howard Gardner claims that all human beings have multiple intelligences. These multiple intelligences can be nurtured and strengthened, or ignored and weakened. He believes each individual has nine intelligences:
  •    VISUAL/SPATIAL - children who learn best visually and organizing things spatially. They like to see what you are talking about in order to understand.  They enjoy charts, graphs, maps, tables, illustrations, art, puzzles, costumes - anything eye catching.
  • VERBAL/LINGUISTIC - children who demonstrate strength in the language arts: speaking, writing, reading, listening. These students have always been successful in traditional classrooms because their intelligence lends itself to traditional teaching.
  • MATHEMATICAL/LOGICAL - children who display an aptitude for numbers, reasoning and problem solving. This is the other half of the children who typically do well in traditional classrooms where teaching is logically sequenced and students are asked to conform.
  • BODILY/KINESTHETIC - children who experience learning best through activity: games, movement, hands-on tasks, building. These children were often labeled "overly active" in traditional classrooms where they were told to sit and be still!
  • MUSICAL/RHYTHMIC - children who learn well through songs, patterns, rhythms, instruments and musical expression. It is easy to overlook children with this intelligence in traditional education.
  • INTRAPERSONAL - children who are especially in touch with their own feelings, values and ideas. They may tend to be more reserved, but they are actually quite intuitive about what they learn and how it relates to themselves.
  • INTERPERSONAL - children who are noticeably people oriented and outgoing, and do their learning cooperatively in groups or with a partner. These children may have typically been identified as "talkative" or " too concerned about being social" in a traditional setting.
  • NATURALIST - children who love the outdoors, animals, field trips. More than this, though, these students love to pick up on subtle differences in meanings. The traditional classroom has not been accommodating to these children.
  • EXISTENTIALIST - children who learn in the context of where humankind stands in the "big picture" of existence. They ask "Why are we here?" and "What is our role in the world?" This intelligence is seen in the discipline of philosophy.

ตัวอย่างแผนการสอน

เขียนโดย ที่ ไม่มีความคิดเห็น:

The PPP Approach to Communicative Language Teaching


           
          "PPP" (or the "3Ps") stands for Presentation, Practice and Production - a common approach to communicative language teaching that works through the progression of three sequential stages.

Presentation represents the introduction to a lesson, and necessarily requires the creation of a realistic (or realistic-feeling) "situation" requiring the target language to be learned.  This can be achieved through using pictures, dialogs, imagination or actual "classroom situations".  The teacher checks to see that the students understand the nature of the situation, and then builds the "concept" underlying the language to be learned using small chunks of language that the students already know.  Having understood the concept, students are then given the language "model" and engage in choral drills to learn statement, answer and question forms for the target language.  This is a very teacher-orientated stage where error correction is important.

Practice usually begins with what is termed "mechanical practice" - open and closed pair work.  Students gradually move into more "communicative practice" involving procedures like information gap activities, dialog creation and controlled role-plays.  Practice is seen as the frequency device to create familiarity and confidence with the new language, and a measuring stick for accuracy.  The teacher still directs and corrects at this stage, but the classroom is beginning to become more learner-centered.

Production is seen as the culmination of the language learning process, whereby the learners have started to become independent users of the language rather than students of the language.  The teacher's role here is to somehow facilitate a realistic situation or activity where the students instinctively feel the need to actively apply the language they have been practicing.  The teacher does not correct or become involved unless students directly appeal to him/her to do so.


ตัวอย่างแผนการสอน

Unit: Free time     Topic: Music    M. 2
Part 1 / Part 2 / Part 3
 

 Unit: Free time  Topic: TV Program M. 6

 Unit: Personal Information  Topic: Part of body



VDO สาธิตการสอนรูปแบบ PPP

Unit: Free time    Topic: Music    M. 2

Presentation



Practice


Product






เขียนโดย ที่ ไม่มีความคิดเห็น:

วันอาทิตย์ที่ 23 มกราคม พ.ศ. 2554

เทคนิคการสอนทักษะเขียนภาษาอังกฤษ (Writing Skill)

               การเขียน คือ การสื่อสารให้ผู้อื่นได้รับรู้ด้วยข้อความเป็นลายลักษณ์อักษร มีจุดมุ่งหมายเพื่อถ่ายทอดความคิดของผู้ส่งสารคือผู้เขียนไปสู่ผู้รับสารคือ ผู้อ่าน มากกว่าการมุ่งเน้นในเรื่องของการใช้คำและหลักไวยากรณ์ หรือ อาจกล่าวอีกนัยหนึ่งว่า การเขียนเป็นการสื่อสารที่มุ่งเน้นความคล่องแคล่ว
(Fluency) ในการสื่อความหมาย มากกว่าความถูกต้องของการใช้ภาษา (Accuracy) อย่างไรก็ตาม กระบวนการสอนทักษะการเขียน ยังจำเป็นต้องเริ่มต้นจากการสร้างระบบในการเขียน จากความถูกต้องแบบควบคุมได้ (Controlled Writing) ไปสู่การเขียนแบบควบคุมน้อยลง (Less Controlled Writing)  
อันจะนำไปสู่การเขียนแบบอิสระ ( Free Writing) ได้ในที่สุด
       การฝึก ทักษะการเขียนสำหรับผู้เรียนระดับต้น สิ่งที่ผู้สอนต้องคำนึงถึงให้มากที่สุด คือ ต้องให้ผู้เรียนมีข้อมูลเกี่ยวกับ คำศัพท์ ( Vocabulary) กระสวนไวยากรณ์ ( Grammar Pattern) และเนื้อหา(Content) อย่างเพียงพอที่จะเป็นแนวทางให้ผู้เรียนสามารถคิดและเขียนได้ ซึ่งการสอนทักษะการเขียนในระดับนี้ อาจมิใช่การสอนเขียนเพื่อสื่อสารเต็มรูปแบบ แต่จะเป็นการฝึกทักษะการเขียนอย่างเป็นระบบที่ถูกต้อง อันเป็นรากฐานสำคัญในการเขียนเพื่อการสื่อสารได้อย่างมีประสิทธิภาพในระดับ สูงได้ต่อไป ครูผู้สอนควรมีความรู้และความสามารถในการจัดการเรียนรู้เพื่อฝึกทักษะการ เขียนให้แก่ผู้เรียนได้อย่างไร 
ผู้เรียนจึงจะมีทักษะการเขียนภาษาอังกฤษที่มีประสิทธิภาพสูงสุด
          เทคนิควิธีปฎิบัติ
การฝึกทักษะการเขียน มี 3 แนวทาง คือ
            1. การเขียนแบบควบคุม (Controlled Writing) เป็นแบบฝึกการเขียนที่มุ่งเน้นในเรื่องความถูกต้องของรูปแบบ เช่น การเปลี่ยนรูปทางไวยากรณ์ คำศัพท์ในประโยค โดยครูจะเป็นผู้กำหนดส่วนที่เปลี่ยนแปลงให้ผู้เรียน ผู้เรียนจะถูกจำกัดในด้านความคิดอิสระ สร้างสรรค์ ข้อดีของการเขียนแบบควบคุมนี้ คือ การป้องกันมิให้ผู้เรียนเขียนผิดตั้งแต่เริ่มต้น กิจกรรมที่นำมาใช้ในการฝึกเขียน เช่น
  • Copying เป็นการฝึกเขียนโดยการคัดลอกคำ ประโยค หรือ ข้อความที่กำหนดให้ ในขณะที่เขียนคัดลอก ผู้เรียนจะเกิดการเรียนรู้การสะกดคำ การประกอบคำเข้าเป็นรูปประโยค และอาจเป็นการฝึกอ่านในใจไปพร้อมกัน
  • Gap Filing เป็นการฝึกเขียนโดยเลือกคำที่กำหนดให้ มาเขียนเติมลงในช่องว่างของประโยค ผู้เรียนจะได้ฝึกการใช้คำชนิดต่างๆ (Part of Speech) ทั้งด้านความหมาย และด้านไวยากรณ์
  • Re-ordering Words เป็นการฝึกเขียนโดยเรียบเรียงคำที่กำหนดให้ เป็นประโยค ผู้เรียนได้ฝึกการใช้คำในประโยคอย่างถูกต้องตามหลักไวยากรณ์ และเรียนรู้ความหมายของประโยคไปพร้อมกัน
  • Changing forms of Certain words เป็นการฝึกเขียนโดยเปลี่ยนแปลงคำที่กำหนดให้ในประโยค ให้เป็นรูปพจน์ หรือรูปกาล ต่างๆ หรือ รูปประโยคคำถาม ประโยคปฏิเสธ ฯลฯ ผู้เรียนได้ฝึกการเปลี่ยนรูปแบบของคำได้อย่างสอดคล้องกับชนิดและหน้าที่ของ คำในประโยค
  • Substitution Tables เป็นการฝึกเขียนโดยเลือกคำที่กำหนดให้ในตาราง มาเขียนเป็นประโยคตามโครงสร้างที่กำหนด ผู้เรียนได้ฝึกการเลือกใช้คำที่หลากหลายในโครงสร้างประโยคเดียวกัน และได้ฝึกทำความเข้าใจในความหมายของคำ หรือประโยคด้วย
               2. การเขียนแบบกึ่งควบคุม (Less – Controlled Writing) เป็นแบบฝึกเขียนที่มีการควบคุมน้อยลง และผู้เรียนมีอิสระในการเขียนมากขึ้น การฝึกการเขียนในลักษณะนี้ ครูจะกำหนดเค้าโครงหรือรูปแบบ แล้วให้ผู้เรียนเขียนต่อเติมส่วนที่ขาดหายไปให้สมบูรณ์ วิธีการนี้ ช่วยให้ผู้เรียนพัฒนาทักษะความสามารถในการเขียนได้มากขึ้น อันจะนำไปสู่การเขียนอย่างอิสระได้ในโอกาสต่อไป กิจกรรมฝึกการเขียนแบบกึ่งอิสระ เช่น
  • Sentence Combining เป็นการฝึกเขียนโดยเชื่อมประโยค 2 ประโยคเข้าด้วยกัน ด้วยคำขยาย หรือ คำเชื่อมประโยค ผู้เรียนได้ฝึกการเขียนเรียบเรียงประโยคโดยใช้คำขยาย หรือคำเชื่อมประโยค ในตำแหน่งที่ถูกต้อง
  • Describing People เป็นการฝึกการเขียนบรรยาย คน สัตว์ สิ่งของ สถานที่ โดยใช้คำคุณศัพท์แสดงคุณลักษณะของสิ่งที่กำหนดให้ ผู้เรียนได้ฝึกการใช้คำคุณศัพท์ขยายคำนามได้อย่างสอดคล้อง และตรงตามตำแหน่งที่ควรจะเป็น
  • Questions and Answers Composition เป็นการฝึกการเขียนเรื่องราว ภายหลังจากการฝึกถามตอบปากเปล่าแล้ว โดยอาจให้จับคู่แล้วสลับกันถามตอบปากเปล่าเกี่ยวกับเรื่องราวที่กำหนดให้ แต่ละคนจดบันทึกคำตอบของตนเองไว้ หลังจากนั้น จึงให้เขียนเรียบเรียงเป็นเรื่องราว 1 ย่อหน้า ผู้เรียนได้ฝึกการเขียนเรื่องราวต่อเนื่องกัน โดยมีคำถามเป็นสื่อนำความคิด หรือเป็นสื่อในการค้นหาคำตอบ ผู้เรียนจะได้มีข้อมูลเป็นรายข้อที่สามารถนำมาเรียบเรียงต่อเนื่องกันไปได้ อย่างน้อย 1 เรื่อง
  • Parallel Writing เป็นการฝึกการเขียนเรื่องราวเทียบเคียงกับเรื่องที่อ่าน โดยเขียนจากข้อมูล หรือ ประเด็นสำคัญที่กำหนดให้ ซึ่งมีลักษณะเทียบเคียงกับความหมายและโครงสร้างประโยค ของเรื่องที่อ่าน เมื่อผู้เรียนได้อ่านเรื่องและศึกษารูปแบบการเขียนเรียบเรียงเรื่องนั้นแล้ว ผู้เรียนสามารถนำข้อมูลหรือประเด็นที่กำหนดให้มาเขียนเลียนแบบ หรือ เทียบเคียงกับเรื่องที่อ่านได้
  • Dictation เป็นการฝึกเขียนตามคำบอก ซึ่งเป็นกิจกรรมที่วัดความรู้ ความสามารถของผู้เรียนในหลายๆด้าน เช่น การสะกดคำ ความเข้าใจด้านโครงสร้างประโยค ไวยากรณ์ รวมถึงความหมายของคำ ประโยค หรือ ข้อความที่เขียน
               3. การเขียนแบบอิสระ ( Free Writing) เป็นแบบฝึกเขียนที่ไม่มีการควบคุมแต่อย่างใด ผู้เรียนมีอิสระเสรีในการเขียน เปิดโอกาสให้ผู้เรียนได้แสดงความคิด จินตนาการอย่างกว้างขวาง การเขียนในลักษณะนี้ ครูจะกำหนดเพียงหัวข้อเรื่อง หรือ สถานการณ์ แล้วให้ผู้เรียนเขียนเรื่องราวตามความคิดของตนเอง วิธีการนี้ ช่วยให้ผู้เรียนพัฒนาทักษะความสามารถในการเขียนได้เต็มที่ ข้อจำกัดของการเขียนลักษณะนี้ คือ ผู้เรียนมีข้อมูลที่เป็นคลังคำ โครงสร้างประโยค กระสวนไวยากรณ์เป็นองค์ความรู้อยู่ค่อนข้างน้อย ส่งผลให้การเขียนอย่างอิสระนี้ ไม่ประสบผลสำเร็จเท่าที่ควร 

ตัวอย่างแผนการสอน



 VDO สาธิตการสอน "Writing Skill"
    
Unit: Myself        Topic: Daily Routine    M. 5
   
While-Writing

 
Post-Writing
เขียนโดย ที่ 1 ความคิดเห็น:
สมัครสมาชิก: บทความ (Atom)